Қарағанды облысы,Жезқазған қаласы,№11 жалпы орта мектебі,Бастауыш сынып мұғалімі
Сердалинова Гульмира Химиевна.
“Қоян мен бұғы”ертегісі
Бірде қоян мен бұғы дос болыпты. Олар бір орманда тіршілік
етеді екен. Бірде қоян мен бұғы екеуі әңгіме дүкен құрады.
Қоян:
-Бұғы достым,мен саған басымнан кешкен бір оқиғаны айтып берейін,-
дейді.
Бұғы:
-«Е,айтсаң айт»,-дейді.
Қоян:
-Мен бір күні келе жатып бір жерде жылаған дыбысты естідім.
Сөйтіп бұл дыбыс қайдан шықты деп,сол дыбыс шыққан жаққа
құлағымды тігіп бардым.Сөйтсем бір жас шыбық жылап тұр екен .
-«Сен неге жылап тұрсың?»-деп сұрадым.
Жас ағаш:
-Мына жерден жаңа бір-екі бұзақы балалар өтіп еді,жай өтпей енді
ғана шығып келе жатқан бұтағымды сындырып кетті,-деді.
Қоян:
-Мен шыдай алмай,олар қайда,қай жаққа кетті,-дедім.
-Мына жолмен кетті,-деді жас шыбық.
Мен сол балалардың артынан барып,оларды тоқтатып:
-Ей,оқушы балалар,сендер неге жас ағаштың шыбығын сындырдыңдар,-
дедім.Олар маған күліп:
- Сен, қорқақ қоян мына бізге ақыл айтып тұрсың ба?-деп мені
келемеждеді.Сол кезде мен:
- ИЯ мен қорқақ болсам қорқақ шығармын,бірақ табиғатты қорғауда және
достарыма көмектесуге келгенде еш қорықпаймын,- дедім.
Осы сөздеріме ұялған екі бала жасаған істеріне ұялып,сындырған бұтаны
дұрыстап,орнына бекітіп байлап қойыпты.
-Жас шыбық ,сен бізді кешір, енді бұзық болмаймыз,-деді балалар.
-Табиғатты аялаймыз!
Енді кеше сол ағаштың жанынан өтіп едім,ол ағаш әжептәуір бүр
жарып,гүлдеп тұр екен. Жас ағаш маған рақметін айтты.
-Міне достым,осылай менің кішкентай болса да табиғатқа деген көмегім
тиді деп ойлаймын,- деп сөзін аяқтады қоян.
Досының бұл ертегісіне риза болған бұғыда қатты қуанды.